DISCOGRAFIE
1961 You Told Me A Lie / Star Of My Love (Artone DR 25072)
1961 Michael / Angela (Artone DR 25115)
1962 Roses Are Red / My Image Of You (Artone DR 25139)
1962 Morning Star / Drifting And Dreaming (Artone DR 25147)
1963 Yesterday's Gone / No Tears For Johnny (Artone DR 25244)
DUBBEL SUCCES VOOR DE PADRE TWINS
Hein Vader is enkele centimeters langer dan broer Wim. Hein kamt z’n zwarte haardos achteruit,
Wim richt z’n even zwarte haren in een Ceasar-kapsel vóórwaarts. Andere verschillen zijn er
niet; de negentienjarige Hein en even oude Wim lijken op elkaar als een tweemaal afgedrukt
portretnegatief. Logisch, want Hein en Wim zijn tweelingbroers, ze vormen de “Padre-Twins”,
het zangduo wat kan bogen op radio- en televisiesuccessen. “Waarom we ons de Padre-twins noemen?
Heel eenvoudig: onze achternaam is Vader, in het Spaans is vader Padre, we bezitten door een
verre, verre voorzaat druppels Spaans bloed en kozen daarom de naam Padre-twins,” verklaren de
broers.Onlangs lieten Hein en Wim hun stemmen en gitaarspel horen in een “Nieuwe Oogst”
televisie-uitzending van de AVRO.”Toen maakten we ongewild en zonder enige afspraak dezelfde
fout. En niemand heeft het gemerkt...” schatert Wim Vader. De tweelingbroers zongen “Listen to the ocean”,
ze wisselden de gezongen tekst af door een “humming-intro”, een geneuried tussenspel. Ze
herhaalden het tussenspel tweemaal, hoewel ze tijdens de repetities slechts één tussenspel
hadden ingestudeerd.
“We maakten die fout spontaan en ontdekten zelf pas ná de uitzending onze vergissing,” vertelt
Hein. “Trouwens: we begaan dikwijls dezelfde fouten. Jarenlang prijkten op onze rapporten
gelijke cijfers... en we bleven – zó trouw zijn tweelingbroers – gezamenlijk zitten in de
tweede klas van de HBS. Pas in de derde klas verschilden onze cijfers; ik toonde meer
wiskunde-aanleg, Wim was beter in vreemde talen. Een toen bepaalden we verschillende
toekomstidealen. Ik wil architect worden, Wim peinst over een toekomst als beroepsofficier,
net als onze vader, die majoor is.”
Peinzen de Padre-twins dan niet over een toekomst als beroepszangers?. Nee, ze maken na een
dergelijke vraag afwerende gebaren en betogen: “We geloven er werkelijk niet in, rijkdommen
te kunnen vergaren door te zingen. Het zingen is voor ons pure liefhebberij. En daarom zijn we
niet bereid, almaar op te treden of liedjes te zingen, die we eigenlijk verafschuwen.” De
Padre-twins hebben één grammofoonplaatopname vervaardigd – ze zingen op deze
plaat “Star of my love” en “You told me a lie” – en de broers zijn er niet bar tevreden over.
“Matige kwaliteit, een sweet liedje als “Star of my love” – door Wim gekomponeerd en van
tekst voorzien – werd op de plaat een licht rockertje,” verklaart Hein, en we zijn
géén rock ’n roll enthousiasten. We houden eigenlijk het meest van pure jazz. Nooit verzuimen
we de jazzconcerten in het Scheveningse Kurhaus te bezoeken; we luisteren graag naar de
prestaties van virtuoze jazzmusici, zoals de vertolkingen van het “Modern Jazz Quartet”. Dergelijke jazz kunnen wij zelf niet verwezenlijken. Jammer genoeg niet. Toch zijn we niet bereid, naar een goedkoop succes te streven, door op het toneel vreemdsoortige kronkelbewegingen te maken of te schreeuwen in plaats van te zingen of wild met onze voeten te stampen.” Hoe matig de Padre-twins hun eigen spel en zang op de grammofoonplaat waarderen, ervaart de bezoeker, als hij zegt de opname graag te willen beluisteren. “Spijtig, maar we bezitten de plaat zelf niet,” verontschuldigen zich de tweelingbroers. De in Bandoeng geboren broers, die in 1950 uit Indonesië naar Nederland trokken, schreven twee jaar geleden voor een schoolfuif een toneelstuk, waarin ze zelf als zangduo optraden. “We maakten een hoop lawaai met gitaren en rumbaballen en we vreesden uitgefloten te worden,” grinnikt Hein, als hij zich hun prestaties herinnert. Maar de tweeling vergiste zich; er werd niet gefloten, integendeel, de medescholieren klapten zich de handen gloeiend; ze waren kennelijk hoogst tevreden over het zingen van de tweeling. Een secretaresse van de AVRO, die de broers tijdens een familiebezoek in Den Haag hoorde zingen, was al even enthousiast.
Ze verzorgde voor de broers een auditie. Hein en Wim Vader noemden zich voortaan de Padre-twins,
ze slaagden glansrijk voor de door Gijsbert Nieuwland afgenomen auditie en traden op in een
radioscoopprogramma, vervaardigden daarna de door hen versmade grammofoonplaat, beleefden hun
televisiedebuut in ’t jeugdprogramma “Rooster” en verschenen tenslotte in “Nieuwe Oogst”
nogmaals succesvol op het beeldscherm.
Successen genoeg, maar toch fantaseren de broers niet
over een droomcarriëre, over het verdienen van fortuinen, het rijden in roomkleurige sportauto’s
of het maken van een lange serie top-hits. Hun studie is belangrijker.
De verzoeken om gedurende weekdagen op te treden wimpelen ze wegens studieredenen steevast af.
Zo blijft het zingen en gitaar spelen voor de Padre-twins niet meer dan een kostelijke, graag
bedreven liefhebberij. Hun repetities voltrekken zich menigmaal op vreemde plaatsen, vertelt
Hein. “Soms lig ik languit op bed, Wim zit op de bedrand, hij bespeelt de gitaar en ik zing.
Zo bereiden we ons – snel, snel! – voor op een enkele uren later volgend optreden”.
(Bron van bovenstaand artikel is het maandblad "ROMANCE" en verscheen in December 1961.)
Mijn speciale dank gaat uit naar Wim Vader voor het verstrekken van de historische info en foto's.
Muziek: Padre Twins - Roses Are Red
Emailadres: indorock@xs4all.nl
GEHEEL OF
GEDEELTELIJKE OVERNAME VAN ARTIKELEN OF FOTO'S IS
UITSLUITEND TOEGESTAAN MET
TOESTEMMING EN
BRONVERMELDING.©®
